ONLAR...

Cesurdu bazı ruhlar
Kızgın demir gibiydiler bir şeylere
Onlar "tanrım yardım" demezler
Onlar sadece "yandım" der

Gözleri kanlı
Eskiden insandılar
Şimdi ise hava karardı

Yukarıdan bakarken şehirlerine insanın
Nereye baktığını bilmemek aslında
Ve sevmek diyorsun ya
Etimiz acır hani
İşte o değil de
İçte hani
Anladın değil mi

Cesurdu bazı ruhlar
Diri diri yanacak kadar
Sadece sevdiler
Sen de sandın ki
Sana karşı geldiler

Herkes çok aç baba
Kapıları aç
Kırmadan...kırılmadan
Kapıları aç



TANRIVERDİ ODAUÇAR...

GERİYE KALAN HAR...

Sen de inan ki
Ben de yeniden doğarım
Bu kirli pervazımdan
Sahtelik doğasından
Kimi insanın

Sizi çok sevdim
Ama sizi daha çok sevdim
Tanrı da kusura bakmasın

Onların dinlerken gördükleri
Ve o gördüklerine ne çabuk inandılar
Oysa ki duydukları
Adımlarımın
Kanat çırpışlarıma dönen sesi idi

Aynada beni görebilirsin
Tanrım... sen de bağışla beni

Ve tüm kutsal ruhlar;
Ben sadece
Bir melek olabilmek gibi
Süzülmeyi becerebiliyordum
İçlerine öylesine

Geriye ne kaldı ki?



TANRIVERDİ ODAUÇAR...

-İT-

Böyle diyorum.......
Hani yapmasaydım keşke
Seviyor musun? dediğinde
Seviyorum demeseydim
Okşamasaydım yanağını ki daha fazlası
Gülmeseydim keşke o güldüğünde.

Ben ne yaptım ?

Ona herşeyi yaptım
Kırdım sövdüm dövdüm bile
Ama o, gitmedi
"Pessetme" di


En sonunda sadece "git" dedim
Bana öyle bir baktı ki........
Ben de nasıl git dediysem......
Gül/dü böyle......
Gül dü....
Sonra gitti


-ŞEY- gibi ortada kalırsın
Sanırsın-ki gitmez


Yani diyorum......
Anlıyorsunuz hani.....
Sizi hiç kimse, onun gibi sevmez
Siz de onu it-ersiniz
Aslında it-ilmişsinizdir
Gerçi bir şey fark etmez


Çünkü, itilmiş şeyin davası olmaz.


TANRIVERDİ ODAUÇAR