KAPI...

akşam üstleri hep bir kapı aralar kendini
omuzu yarı açık bir kadını oynar kapı
balkonda ki çiçek mesela
sürer sefasını
akşam üstleri...

ve ardını...sanırsın ki gözlerim
bir açılır bir kapanır
kırılır mı ki inadı
derken
geçerim içinden her şeyin
ne uyku tutar beni ne de kapı...

yani akşam üstleri hep sokuyorum
o kapının kilidine anahtarı
sonra gitmek istiyorum
ama izin vermiyor kapı...



TANRIVERDİ ODAUÇAR...

HAVA ARTIK AĞIR DEĞİL...

şimdi ertesi günlerle öldürdüğümüz çocuklara da
anlatacak hiç bir şeyimiz yok...ve yüzümüz

bir varmış bir yok muş değil artık masallar
yollar artık dere tepe düz değil varılan
ve şimdi bizi bu elimizde tuttuğumuz
şemsiye de korumaz yağmurdan
hava artık ağır değil...

beklediğin her gün gelir
de beklediğin hangi gün gelir ?
o işte bir muamma
aşk sen nasıl bir şeysin böyle
ve hunharca...

bakar dururuz...şu ucuz...
duvarda ki saatli maarif takvimine...

hava hala ağır değil...


TANRIVERDİ ODAUÇAR...

CANIM...

öyle içten ve ağzımı açarak güldüm ki onu görünce
şu sıska sevimli kedi yavrusu korktu benden...

korkma canım korkma
bari sen şu insanlar gibi...

ağzımdaki dişlerim eksik tabi
şu öndekileri kırdılar...soğuktu bir apartmanın girişinde uyudum diye...

bir de kalbimi kırdılar anlıyor musun...
sağlık olsun dedim de...canım da acıdı hani...

sana da canım diyorum ya
gülücem ama korkarsın diye içime atıyorum...

her şeyi attığım içime...

eskiden bir canım vardı...onu da attım içime...

şimdi kalbim çarpıyor ya küt küt...
aslında içeride biri birini dövüyor pata küte...

anlıyor musun...?

ahh canım...canım benim...
canım benim...canım demeni özledim...

bitsin artık şu kavga da...nereye gideceksek gidelim...

miyavvv...



TANRIVERDİ ODAUÇAR...